De boomverzorger.
We wonen op het platteland, in een akkerbouwgebied. Bij ons op het erf werken we met en voor de natuur en er zijn veel dieren aanwezig. Aangezien men de akkerlanden regelmatig besproeit met allerhande soorten gif en dit ook over ons terrein heen waait leek het mij een goed idee om een natuurlijke buffer te creëren die in ieder geval een deel van die rommel tegenhoudt. Zo is het idee ontstaan van een boomsingel langs de randen van de weide.
De singel is zo ingericht dat hij op meerdere manieren functioneel is. De beplanting is zeer gevarieerd en inheems zodat insecten en vogels er optimaal van kunnen genieten. Ook is er rekening gehouden met de bloeiperioden van de verschillende bomen en struiken, zodat er het hele groeiseizoen wel iets bloeiends voor de insecten te vinden is. Hoge en lage bomen wisselen elkaar af zodat de singel een dichte structuur krijgt en een veilige haven wordt voor jonge hazen, patrijzen en fazanten en andere weidevogels, een rust- en vluchtplek. Na hier lang en uitgebreid over na te hebben gedacht is er uiteindelijk een brede selectie ontstaan van wilgen, elzen, berken, hazelaars, lindes, essen, elzen, populieren, lijsterbessen, diverse wilde rozensoorten en zijn deze besteld bij een kweker met liefde voor zijn vak, want energie in dit alles is belangrijk.
Een poosje later kwam de bestelling aan en kon ik deze ophalen met mijn autootje, vele bosjes jong bomengrut wat in bundeltjes gebonden voor mij klaar lag. Eenmaal ingeladen kreeg ik de ingeving langs Landgoed Stania State te rijden en dat deed ik dus. Ik had me voorgenomen een bakje koffie te gaan halen bij vrienden die daar wonen, maar ze waren niet thuis. 'Dan ga ik wel een stukje wandelen door het mooie park' nam ik me voor. Ik voel me thuis tussen de oude bomen van dit park en het weet me dan ook altijd in een goedgeluimde stemming te brengen, al was dat deze dag niet moeilijk met al dat moois in de auto. Ik was bijna weer terug bij het parkeerterrein en er springt een bosgeest uit de bosjes en gaat recht voor me staan. Dergelijke ervaringen komen bij mij wel vaker voor en vaak is er dan een hulpvraag aan gekoppeld, dus vroeg ik: 'Kan ik wat voor je doen?' Het bleef stil en er gebeurde niets... Ik vroeg nogmaals en weer niks. Er ging een lichtje bij me branden; 'misschien kan jij wel wat voor mij doen!'. En ik stelde de vraag dus andersom, waarop vriend bosgeest zijn handen naar mij uitstak. Ik nam zijn handen aan met de mijne en de informatie kwam door. Hij wilde mee naar mijn thuis om te gaan helpen met de jonge boompjes en ik heb zijn aanbod dankbaar geaccepteerd! Hij wandelde mee naar de auto en sprong achterin bij de boompjes. Zo reden we samen naar huis. Hij vroeg om een rustplek, een plek voor zichzelf waar hij niet gestoord wordt door werkzaamheden en andere zaken en van tijd tot tijd kan opladen en bijkomen van zijn werk. Dit hoekje was snel gevonden, een bosje lijsterbessen, berken, elzen en brandnetels, ver van de menselijke activiteiten. Hier wordt niet meer gesnoeid en gemaaid, dit is nu van hem. Van tijd tot tijd loop ik langs de nieuw aangeplante boomsingel en ik zie hem meewandelen. Goedgeluimd, neuriënd en huppelend gaat hij van boom naar boom. hij zingt voor ze, geeft ze liefdevolle aandacht en als één van zijn bomenvriendjes het moeilijk heeft doet hij extra goed zijn best. Nooit vanuit verdriet of medelijden, altijd optimistisch, alleen maar het mooist denkbare manifesterend waar en wanneer hij kan. Ook mij en andere groenliefhebbers die ons erf betreden helpt hij. Hij enthousiasmeert ons, opent ons hart voor de mooie groene wereld waarin wij leven en helpt ons herinneren hoe mooi het is wanneer wij in verbinding met dit alles leven. Of beter gezegd; wanneer wij ons deze verbinding herinneren en eren. Dankjewel vriend bosgeest, je bent een ware vriend!