Gele plomp,
Nuphar lutea

De gele plomp is één van Frieslands symbolen en deze mooie waterlelie-achtige prijkt (in het rood) op de Friese vlag. Ik ben benieuwd of men weet welk een plant men heeft gekozen destijds, het is een bijzondere die je heel erg letterlijk, mee de diepte in neemt. Gele plomp helpt je jezelf te leren kennen voorbij illusies en waanbeelden. Een liefdevolle leermeester, doch met de nodige uitdaging erin, want de plomp die laat je zien hoe de zaken werkelijk in elkaar zitten, het donker en het licht en neemt je mee op een reis waarna je niet meer terug kan naar hoe het eens was. Je hebt teveel gezien, te ver ontwaakt en je leven is niet langer meer dezelfde. Dat is natuurlijk helemaal niet erg, zelfs de bedoeling van het leven leven op deze mooie Aarde. Toch kiezen we als mens vaak voor comfortabel, dat voelt veilig en vertrouwd. Maar wil je werkelijk iets veranderen? De zaken transformeren naar een hoger licht? Vraag dan de gele plomp om hulp. Hij zal je bijstaan op je reis en je helpen om in kracht en glorie op te rijzen naar het oppervlak nadat je zo ontzettend diep bent gegaan. De diepte had je nodig, zo bleek het achteraf, en zonder deze lange afdaling had je nooit zo hoog weer kunnen rijzen. We snijden daarom nu de bocht niet af, slaan geen stukjes over, we gaan mee met gele plomp, de diepte in.

Vroeger geloofde men dat er onder zijn groene bladeren wezens woonden die wraak namen op mensen die de bloemen van de gele plomp plukten. Waterwezens zijn daar inderdaad te vinden en ik kan me voorstellen dat zij het niet op prijs stellen wanneer men ongevraagd en ongenood komt halen van deze plant, die zoveel te geven en te bieden heeft. Het begint met respect, ook voor de plantenleraren, want zonder liefde en respect zul je niet de lessen krijgen die dienend voor je zijn, maar eerder op de vingers worden getikt: Dit is niet de manier en niet de weg. Wil je van mijn schoonheid genieten? Wil je van mij nemen? Sta dan eerst eens even stil en voel of je mag ontvangen. Wat het antwoord daarna ook moge zijn, eer deze en respecteer de plant en ook de wezens die hem als woonstee zien. Zij hebben net zoveel recht op ruimte en bestaan als wij de mens op deze mooie wereld. Zo brengt de gele plomp (en het volkje onder zijn bladeren) ons terug naar een oude manier van leven die lijkt te zijn vergeten, maar ook nog steeds aanwezig is, onder de oppervlakten van het alledaags bestaat zij nog: De herinnering aan hoe het was toen wij als mens in harmonie nog leefden met de wereld om ons heen. Herinneringen aan tijden waarin we ons niet afgesneden waanden van de schepping in en om ons heen, maar deel uit maakten van dit prachtige geheel en liefde vrijelijk stroomde tussen ons, elkaar en alles om ons heen. Met het ontwaken van deze herinnering ontwaken ook wijzelf. Het is niet langer iets van eertijds, maar wederom levend in het nu. We weten het weer en voelen het in onze harten. De 1e les die is geleerd en we ontwaken wederom in ons Goddelijke Zijn met eerbied en respect, met liefde en in nederigheid onze plek innemend binnen het geheel.

Wanneer intenties zuiver zijn en het wezen van de plomp in liefde wordt benaderd, dan mag je verdergaan en opent gele plomp zijn poorten naar de onderwaterwereld. Niet direct de bloemen willen plukken, nee, eerst gaan we naar beneden het donkere water in. Dit aspect resoneert met ons onderbewustzijn, die eindeloze grote wereld die onze levens regiseert terwijl we denken alles zelf in de hand te hebben. Het blijkt niet waar, we dobberen slechts wat op het oppervlak, maar daaronder heerst nog zoveel meer en ook dat zijn wij. Het is ons afgeleerd hiernaar te kijken en angst voedt de neiging je hiervan af te bewegen en zo blijf je onbewust. Het voelt natuurlijk, maar in zekere zin is ook dit aangeleerd gedrag, vastgelegd in de patronen in de wereld die onze levens sturen terwijl we denken vrij te zijn. Zoals gezegd de gele plomp die laat je waarheid zien en dat is soms even slikken, toch moeten we er doorheen om werkelijk vrij te kunnen worden en achteraf dan zul je zien dat dit een geschenk zal zijn en dat enkel maar blijft geven. 
We vinden hier namelijk niet alleen onszelf, maar ook de delen en de invloeden die, net buiten ons zicht, zijn geimplanteerd om ons te bewegen naar een door een ander gekozen bestemming. Wie die ander is (of zijn), dat laten we even in het midden, we bevrijden hier onszelf van hetgeen ons tegenhoudt om volledig vrij te zijn. We ruimen onze rotzooi op. Gele plomp die helpt je helder zien, wat dienend is en wat niet. Wat van jou is en wat niet. Het kan soms schokkend zijn de wereld zo te zien, wetende dat dit er altijd al was, terwijl je zo je best deed er wat moois van te maken en steeds weer onderuit werd gehaald. Nu echter is het helder zichtbaar en zodra het is gezien, verliest het ook zijn macht. Je bevrijdt jezelf van alles wat je klein en manipuleerbaar houdt. Je lichaam en je geest ondergaan een grote zuivering. Dit kan gepaard gaan met een misselijk gevoel, het is je lijf dat reageert op het loslaten van de destructieve meuk en het is oké. 
Gele plomp draagt je door heel het diepgaande proces en je voelt door hem de liefde van het universum die alles draagt, koestert en verzorgd en je helpt een nieuwe Jij te worden. Je begrijpt nu ook dat enkel met de juiste intenties je de zuivere koers aan kan houden die nodig is om uiteindelijk tot volle bloei te komen, de andere wegen zijn dwaalpaden of ze nou bewust of onbewust gekozen zijn. Gele plomp helpt je nu je keuzes bewust te maken, in lijn en harmonie met het liefdevolle wezen dat je bent.
Daarmee werd ook de 1e les verdiept, op een dieper niveau begrepen en gevoeld en de 2e les was inzicht krijgen in wat je drijft, opdat hetgeen je echt wil laten drijven in je leven, gestoeld kan zijn op de kennis en waarheid van de Bron, in jou en in alles om je heen. Een diepe connectie is hersteld in jou en geen waanbeeld houdt nog grip, spoelt weg van je mooie, pure, zijn. Je wortelt opnieuw in de vruchtbare Aarde van de Moeder en de Bron en het voedt je wezen met liefde en met licht. Je Oude Zelf wordt Nieuwe Zelf, bleek Eeuwig Zelf en het is deze die nu de regie weer overneemt.

Diepe liefde overspoelt je. Nog steeds houden de lange onderwaterstengels van de plomp je op de juiste koers, maar je merkt dat je het zelf blijkt te zijn die deze reis van meet af aan al ondernam. De gele plomp, hij maakt het in je wakker, opnieuw bewust. Nu de weg is vrijgemaakt staat het je vrij om met de nieuwe, heldere ogen van je Ziel naar jezelf te kijken. Waar wringt het? Waar doet het pijn? Is er nog een trauma uit dit leven of een ander die je energie laat stremmen? Kijk het aan vanuit dit heilige bewustzijn zo vol liefde. Het wil gezien worden, erkent en weer omarmd door het prachtige wezen wat je bent, een wezen als Bron zelf die jou ook zo liefdevol omarmt en je gelegenheid geeft om zelf ook zo'n bewuste schepper te worden. Ja, de waarheid onder ogen zien is óók je grootsheid durven omarmen en dat vinden we vaak nog moeilijker dan onze fouten en tekortkomingen te erkennen. We verwarren het vaak met grootheidswaanzin, ego en andere 'negatieve' stempels. Maar het blijkt in werkelijkheid echter een zeer nederige houding te zijn, want je voelt dat je één bent met alles om je heen. Niks en niemand minder dan jezelf, maar ook niemand meer.... Met liefde en genegenheid kijk je om je heen en door op deze wijze op Aarde aanwezig te zijn bekrachtig je de goddelijkheid van deze realiteit, geen ruimte overlatend voor 'de leugen.' Misschien vindt je het zelfs een beetje grappig, want al dat vechten, ploeteren en moeite doen om ergens te kunnen komen (Een zogenaamd hoger doel.) bleek helemaal niet nodig. Je hoefde enkel maar naar binnen te gaan bij jezelf en je goddelijkheid in liefde te omarmen en zo verandert heel de wereld stralend mee.
Gele plomp is er één van diepe lessen en van transformatie. Je bent nog steeds dezelfde, maar toch ook niet. Je hebt je heiligheid omarmd en bént het nu ook in de Aardse realiteit, alles met je optillend naar het hoger plan, zoals het is bedoeld. Je hebt geleerd een goddelijk schepper te worden door het te zíjn. Het was allemaal al in jezelf aanwezig en de plomp die nam je mee op reis naar binnen en zorgde dat je niet verdwaalde op deze bijzondere, maar ook best uitdagende reis. In liefde ben je daar ontvangen, door je mooiste heilig Zelf, door Bron en Moeder Aarde en ook de gele plomp, die in beginsel misschien een beetje streng kan overkomen, blijkt een nederige dienaar aan het geheel te zijn, zoals wij allemaal.

Door zelf het werk te doen, zelf het gouden licht in je te vinden en ontdekken, hoef je andermans bloem helemaal niet meer te plukken. De schoonheid die je buiten jezelf zag bleek ook in jou te zijn en nu zit je samen stralend met de plomp alleen maar mooi te zijn, want dat ben je. Je herkent in hem, het licht in jou en voelt je dankbaar voor zijn aanwezigheid. Het gaf je richting bij de weg naar binnen en begeleidde je in liefde op je weg naar binnen en beneden, door het donkere water heen naar de schat daar diep beneden. Die nu gezien kan worden en meegenomen naar de oppervlakten van het aards bestaan. Of het water helder of troebel is, het deert niet de gele plomp en nu ook niet langer jou, je hebt de koers in je eigen wezen weer hervonden en blijft in liefde zuiver wezen door heel het aards bestaan, een wereld creërend volledig in lijn met wie je werkelijk bent en dat kan alleen maar liefde zijn.

Dankje gele plomp.