Hier woon ik!

Zo nu en dan moet er gesnoeid worden. In overeenstemming met de planten en de natuurwezens is dat natuurlijk ook geen enkel probleem en soms is het gewoon nodig. Zoals gisteren toen ik overstekende takken aan het weg knippen was die de doorgang naar de vogelopvang belemmerden. Dat het verkeer de oprit kan gebruiken is toch wel handig, hihi!

Zoals altijd vertel ik de planten wat ik ga doen. Op sommige plekken vraag ik wat weg mag en wat niet, maar op plekken zoals bij de oprit vertel ik het ze (Ze moeten toch weg, dus een vraag voelt voor mij als een pesterij, want ik ga het toch doen.). Dat wil niet zeggen dat ze, de natuurwezens, geen inspraak hebben. Zij zijn het die van deze plek zo'n paradijsje maken voor ons en alle leven die de plek met ons deelt. Door de jaren heen is dat 'alle leven' behoorlijk in aantal en diversiteit gegroeid en dat verdient respect en dankbaarheid. Tuinieren doe je, vind ik, dan ook samen met de natuurwezens. Ik erken hun aanwezigheid en rol en zij de mijne en samen maken we er wat moois van.

Zo ook gisteren. De meeste bomen waren inmiddels gesnoeid en dat verliep allemaal lekker soepel. Met iedere boom contact gemaakt, vertelt van mijn plannen, ze bedankt voor hun aanwezigheid en fijne invloed die ze op het erf hebben en met respect gaan knippen. Bij de ene wat meer, bij de andere wat minder, maar net wat nodig was en wat oké voelde. Uiteindelijk kwam ik bij de laatste aan, een kornoelje. Deze struik is behoorlijk groot en groeit er lustig op los. Onverstoorbaar was deze bezig ook de oprit aan zijn 'domein' toe te voegen. Er moest dus een flink stuk af. Zijn veerkracht is groot en ik zat er dan ook niet zo over in om er een flink stuk af te halen. Ik was al een mooi eind op weg tot ik een fijne zachte sfeer terecht kwam en ik voelde een aanwezigheid. dit was nog maar nauwelijks tot mijn bewustzijn doorgedrongen of ik hoorde een stem: 'Hier woon ik!' Ik keek omlaag en zag een prachtig rond holletje midden in de struik waar een wezen van zo'n anderhalve meter groot woonde. Bruin geschakeerd als een herfstachtige bosbodem vermengd met vele tinten groen. Ik antwoordde: 'Oké, dan stop ik vanaf dit punt met snoeien.' Ik was nog niet zover als ik in gedachten had, maar wel ver genoeg, dus het was prima zo. Hij wist van mijn beweegredenen en had er alle begrip voor. Dit liet hij merken door me vriendelijk aan te kijken waar sensaties van tevredenheid en vriendelijkheid mee werden gezonden. Hij was dankbaar voor mijn werkwijze en voor het feit dat er rekening met hem werd gehouden. Ik, aan de andere kant, voelde mij dankbaar voor zijn aanwezigheid en zijn duidelijke communicatie met mij. Ik heb zijn huisje dan ook met alle liefde verder met rust gelaten en een offer voor zijn deur gelegd om blijk te geven van mijn waardering voor hem.

Het wordt hier steeds gezelliger op het terrein en steeds meer plekken worden ingenomen door elfen, kabouters, trollen en vele anderen. Dat was ook de bedoeling. In een wereld waar er steeds minder plek voor hen lijkt te zijn is deze plek ingericht om als veilige haven te dienen. Een plek waar zij er nog wel toe doen en gerespecteerd worden voor wie ze zijn. Ik wens je een wereld zonder natuurwezens werkelijk waar niet toe, het zou als een wereld zonder bezieling zijn. Heet ze daarom ook welkom in jou tuin en geef ze je liefde, ze groeien hier enorm van en je leven zal gezegend zijn wanneer het de goedkeuring van de natuurwezens krijgt. ;) <3 Het is niet moeilijk, het staat zelfs dichter bij je natuurlijke staat van zijn dan je hiervan afkeren en je leven zal daarom steeds moeitelozer verlopen als je je hart voor hen opent. Want je hart zal ook open voor jezelf staan.